Τ Α Δ Ε Ν Τ Ρ Α
΄Ολα τα δέντρα’ ναι παιδιά Και τότ’ ο ουρανός γυρνά
που έχουν τη γη μητέρα και κράζει μια νεφέλη.
κι έχουν για χέρια τα κλαδιά, και τηνε στέλνει στα βουνά
που σειούνται στον αγέρα. στα δάση τηνε στέλλει.
Σειούνται και λεν μια προσευχή Βγαίνει η νεφέλη και περνά
λυγούν και προσκυνούνε επάν’ από την πλάση
τον ουρανό που έχει βροχή και βρέχει πέρα στα βουνά.
και βλέπει πως διψούνε. και βρέχει μες στα δάση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου